Skip to content 
Kent
Zuidoost-Engeland: Dover, Canterbury en Folkestone

Fietsen en wandelen in Kent: groene heuvels en witte krijtrotsen

In de groene zuidoosthoek van Engeland ligt het graafschap Kent, een prima bestemming voor een lang weekend met de auto. In een dag of drie kun je een aardige indruk krijgen van het heuvelige parklandschap, de imposante krijtrotsen langs de kust en de pittoreske dorpen. Voor fietsers zijn de smalle en soms steile wegen nog een hele uitdaging. Als je het binnenland wilt doorkruisen, is een redelijke fietsconditie vanwege de vele korte, maar steile hellingen zeker aan te bevelen.

Overtocht

Na een overnachting op een camping in de buurt van Duinkerken steken we de op een mooie ochtend het Kanaal over met de veerboot van DFDS Seaways. De afhandeling van de passagiers en auto's verloopt heel efficiënt, wat niet verbazend is, gezien de tienduizenden reizigers die dagelijks de oversteek wagen. Alleen de Engelse douane geeft in Dover wat vertraging. Een paar rotondes in Dover zijn genoeg om vertrouwd te raken met links rijden, waarna we na een stukje vierbaansweg een mooi plekje vinden op camping Little Switzerland in Folkestone. Dank zij het tijdverschil is het nog niet eens middag als we op de fiets stappen voor een tochtje langs de kust, richting Dover en Sandwich.

Dover

We hebben geen goede kaart, maar in Kent zijn diverse bewegwijzerde fietsroutes , en via route 2 klimmen we vrijwel direct vanaf de camping steil naar boven,tot we de bovenzijde van de krijtrotsen bereikt hebben. We passeren het monument voor de Battle of Britain, waar een paar vliegtuigen nog getuigen van deze afgeslagen Duitse aanval op Groot-Brittannië, en rijden even later over een onverhard fietspad langs de rand van de kliffen, met fraaie uitzichten over het Kanaal en de krijtrotsen. De afdaling naar Dover is tamelijk steil en we rijden dan ook in vliegende vaart het dorp binnen. Jammer genoeg wordt Dover doorsneden door een overbelaste, lawaaiige vierbaansweg, vol zwaarbeladen trucks, campers en caravans die die dag en nacht door de ferry's uitgebraakt worden. Na een korte rondrit door het vrij treurige stadscentrum klimmen we weer steil naar boven in de richting van Dover Castle en de beroemde White Cliffs of Dover.

Deal

We laten het prachtig gelegen kasteel rechts liggen en fietsen het beschermde natuurgebied in, dat voor fietsers gratis toegankelijk is. Het gebied blijkt vooral populair bij dagjesmensen die hun auto op de grote parkeerplaats stallen en dan als volleerde bermtoeristen op stoeltjes naar de aankomende en vertrekkende veerboten gaan zitten kijken. Het uitzicht op de haven is hierboven inderdaad prachtig.
Na een steil klimmetje daalt het pad heel geleidelijk over de klif en later door weiden en gehuchten richting Deal, dat een kilometers lang kiezelstrand heeft, met daarachter een glad fietspad. Het is een echte Engelse badplaats, met een muziektent waarin een harmonie net God Save The Queen speelt, een reeks cafés aan de boulevard waar popbands nummers van Stevie Wonder ten gehore brengen en een middeleeuws fort.

Van Deal naar Dover

Omdat de tijd begint te dringen, besluiten we achter de kust langs naar Dover terug te fietsen, via landelijke dorpjes als Ripple en Langdon, waarna we via regionale fietsroute 16 Dover binnengeleid worden. Na een lange en vrij steile klim naar de klifhoogte fietsen we langs de kust Folkestone weer bereiken. Deze plaats wordt langs de zee gedomineerd door het reusachtige, in de vorm van een schip gebouwde Grand Burstin Hotel, dat van een afstandje nog het meest op een schuwlelijke Sovjetbunker lijkt. Iets van de vroegere dorpssfeer vinden we nog terug in de oude vissershaven, die door visserswoningen wordt begrensd. De straten in het stadje lopen vanaf deze haven verraderlijk steil omhoog, zodat we nog flink op de pedalen moeten om de camping te bereiken.

Canterbury

Een bezoekje aan Canterbury mag natuurlijk niet ontbreken als je in Kent bent, en daarom rijden we de volgende dag van Folkestone via een doorsteek langs Lyddon over de regionale fietsroute 16 naar deze middeleeuwse stad, zetel van de aartscbisschop van de Anglicaanse kerk. De route is behoorlijk pittig, met vele steile klimmetjes, en de bewegwijzering vertoont soms hiaten. Opvallend is dat automobilisten altijd stoppen en hulp aanbieden als we ons op een van de vele kruisingen staan af te vragen waar we heen moeten. Al even opvallend is dat geen automobilist het in zijn hoofd haalt ons op de smalle weggetjes in te halen. Dat betekent dat we nogal eens moeten stoppen om de auto doorgang te verlenen. En als een auto ons toch zomaar passeert, is het steevast een Nederlands nummerbord.
Canterbury blijkt een vrij kleine provincieplaats met aardig centrum, waar je op het plein voor de kathedraal goed kunt lunchen. De toegangsprijs van 12,50 pond voor de kathedraal vinden we iets te veel van het goede, te meer daar er geen plek is om de fietsen te stallen. Dan beperken we ons maar tot een blik op de kathedraal vanuit de fraai gebeeldhouwde toegangspoort.

Cottages

De terugweg over route 17 richting Folkestone blijkt aanmerkelijk gemakkelijker dan de heenweg, omdat het parcours voor een groot deel een vrijwel vlak dalletje volgt in een fraai coulissenlandschap met pittoreske dorpjes (vrijwel zonder voorzieningen) en min of meer geïsoleerde cottages met fraaie tuinen, afgewisseld door golvende graanvelden en weiden. OVerigens zien we zowel op de heen- als de terugweg vrijwel geen andere fietsers, afgezien van een sporadische fanatieke racefietser. Duidelijk is wel dat fietsen in deze streek niet echt een populair tijdverdrijf is.

The Warren

In het natuurgebied rond de kliffen ten oosten van Folkestone maken we ten slotte nog een wandeling. Het pad loopt eerst enkele kilometers langs de steile afgrond, met fraaie uitzichten op het Engelse Kanaal en de krijtrotsen. Er staat geen hek langs de afgrond, en enkele bordjes getuigen van tragische ongevallen hier. Oppassen dus. In een café langs de weg kun je koffie of thee drinken, en wie deze dranken hier zonder zonder suiker of melk wenst, wordt direct als exoot van het continent herkend.
Via een ietwat glibberig pad dalen we af naar het strand, dat hier heel breed en vrijwel verlaten is, ondanks het mooie weer. Slechts enkele gasten van de twee campings in dit natuurgebied wagen zich aan of in het water.

Na dit uitstapje zijn we nog ruim op tijd om de avondboot naar het vasteland te halen. De overtocht over het spiegelgladde water vormt een mooie afsluiting van dit uitje naar Engeland.