van San Sebastián naar Santiago de Compostela
tekst: Annemarie Verhallen
Boemelen met de smalspoortrein langs de Spaanse noordkust
Langs de Spaanse noordkust gaat een boemeltreintje. Het sukkelt met een negentiende-eeuwse snelheid langs architectonische hoogstandjes, pittoreske dorpjes en spectaculaire kusten, grofweg langs het traject van de Camino del Norte-wandelroute. In totaal in 19 uur boemelt het treintje van de Franse grens naar Ferrol, direct boven Santiago. Maar eerst treinen we via een stop in Parijs heel Frankrijk door met de TGV. Poehoeoe!
Het eerste stuk wordt er niet geboemeld; vanaf Brussel gaan we met de qua uiterlijk op de rosse buurt geïnspireerde TGV naar Parijs en van Parijs scheuren we in minder dan 6 uur naar Hendaye, aan de Spaanse grens. In Parijs stoppen we 24 uur. De stad ligt er schitterend bij in de herfstzon. Zelfs de Eifeltoren biedt vanaf het Pantheon een romantische aanblik.
San Sebastián (Donostia)
Vanaf Hendaye doen we het eerste boemelwerk, naar San Sebastian. Deze stad is beroemd vanwege de pintxos (Baskische tapas). Die gaan we proberen en het blijkt niet moeilijk: je kunt gewoon aanwijzen of pakken waar je zin in hebt, alles staat gewoon op de toog. Uit hygiënisch oogpunt bedenkelijk, maar erg praktisch. Het is zaak je niet in één kroeg vol te stoppen; iedere zaak heeft andere hapjes en met name voor de visliefhebbers valt er heel wat te ontdekken.
Het centrum van San Sebastian is klein en je kunt alles belopen. Boven de stad houdt een Christusbeeld de zaak in de gaten. Vandaar heb je een schitterend uitzicht en ook het maanvormige strand met boulevards is een plaatje.
We logeerden in San Sebastián in Pensión Riberas del Urumea.
Bilbao
Maar de trein roept; halverwege de middag reizen we verder naar Bilbao. Een aardige oude binnenstad, maar de grote trekpleister is natuurlijk het Guggenheim-museum, een ontwerp van de Amerikaans-Canadese architect Frank Gehry. Van buiten is het al een waanzinnig gebouw om uit alle hoeken te bekijken, en binnen is zelfs voor kunstmijders niet te missen. Sommige kunstwerken vormen hele attracties op zichzelf en overal werken gebouw en kunstwerken samen tot een uniek geheel.
Ons hotel in Bilbao: URH Palacio de Oriol (vlakbij de zweefbrug Puente de Vizcaya)
Van Bilbao naar Ribadesella
Oepsa, enigszins voorspelbaar houdt de dienstregeling van Feve hélemaal geen rekening met onze wensen. We spelen noodgedwongen vals en nemen van Santander naar Llanes een bus, schiet wel lekker op. Vandaar lopen we een stuk langs de kust om twee stations verder weer op te stappen voor het laatste stukje naar Ribadesella. Strak blauwe lucht. Zó mooi dat het wandelen niet opschiet. We stoppen iedere 20 meter voor een foto.
In Ribadesella kan je uitsluitend kiezen tussen duur of erg duur dineren. Dan maar erg duur in het 1-sterren restaurant Arbidel. Zeer aanbevolen! Sportieve kleding geen bezwaar :-)
Twee tips: op het station van Bilbao moet je voor de trein naar Santander boven achterom het perron lopen (niet direct duidelijk, paniek). En het loont de moeite om twee dagen vooruit te plannen. Op sommige trajecten gaan maar twee treinen per dag. Eerst naar de treinen kijken en dan pas activiteiten inplannen!
Ons hotel in Ribadesella: Pensión Arbidel
Van Ribadesella naar Luarca
De trein naar Oviedo vertrekt pas om 12:00, dus we kunnen probleemloos nog even naar 'Virgen de la Guia' wandelen voor het superuitzicht over baai en dorp. De trein is er precies op tijd en boemelt prachtig door het dal de berg op. Kopje koffie en een taartje uit Ribadesella erbij, wat wil je nog meer.
Luarca
In Oviedo hebben een mooie aansluiting. De conducteur probeert ons tegen te houden als we in Barcia uitstappen, en gaat weer zitten met een gezicht van: 'nou, dan moet je het zelf maar weten.' Het stationnetje van Barcia biedt qua verlatenheid inderdaad een nieuw hoogtepunt, maar we willen het laatste stukje naar Luarca lopen. En terecht. Via een spectaculaire baai wandelen we naar de vuurtoren langs niet te missen uitzichten over Luarca. En oh, wat hebben we toch een mazzel met het schitterende weer, het kan niet op.
Hotel in Luarca: Hotel Villa de Luarca
Van Luarca naar Ribadeo
Vandaag maar een klein stukje met de trein, want we hebben een flinke expeditie op het programma: Playa de las Catedrales. Een uitdaging voor de planner, want behalve met de trein heb je nu ook te maken met de getijden. De Catedrales zijn namelijk alleen te bewonderen bij eb en bovendien liggen ze op enige afstand van Ribadeo. Het is zondag, dus de VVV is cerrado (dicht). Zoek het maar uit.
Maar Ribadeo is alleen al vanwege de architectuur de moeite waard. Je kunt de kleurrijkste en origineelste gebouwen van de kust hier bewonderen. Ze zijn neergezet door remigranten van de Zuid-Amerikaanse goldrush, genaamd Indianos. En we hebben mazzel, wanthet is vandaag eb om 17:30 en het treintje terug van de playas naar Ribadeo gaat om 18:30, allemaal uitstekend geregeld!
De wandeling van Ribedeo naar de Catedrales is helemaal uitgepijld, 18 km. Maar je kunt desgewenst stukjes afsnijden. Érg mooi, je gaat helemaal langs de ruige kust. In de zomer moet je via het internet reserveren voor toegang tot Playa de las Catedrales, maar gelukkig zijn we off season, dus het valt mee met de meute. Een niet te missen attractie!
Het dichtstbijzijnde stationnetje is absurd genoeg dit keer zo verlaten dat er niet eens een weggetje naar toe gaat! Tip: loop voor de kortste weg een stukje over het spoor, er komt toch geen intercity aan. Gelukkig kan je je in Ribadeo weer voor een mooi prijsje helemaal vol stoppen met heerlijke vis, want we lusten wel wat na deze expeditie!
Hotel in Ribadeo: Hostal Linares
Van Ribadeo naar Ferrol
De eerste boemel naar Ferrol vertrekt om 7:00. Zonder ons,want we zijn op vakantie hé! Dus hebben we de tijd om de plaatselijke ontbijt-specialiteit te genieten: churros met warme chocoladevla. Tot onze grote verrassing protesteren onze magen niet, het is echt lekker. En daarna hebben we nog tijd voor een wandeling langs de oude haven vóór we om 11:30 aan het laatste boemeltraject naar Ferrol beginnen. Het is een mooi slotstuk, want de trein gaat hele stukken langs de spectaculaire kust, afgewisseld met weidse uitzichten over weiden, boerderijen en bossen.
Naar Santiago de Compostela
In Ferrol waren we graag overgestapt op een snelle trein van de Renfe, maar er is niks wat ook maar lijkt op een aansluiting. Niet naar la Coruňa, en al helemaal niet naar Santiago. Dan nemen we nog maar een keer de snelle bus. Het busstation van Santiago ligt een stukje buiten het centrum. Dat geeft ons mooi de gelegenheid om te voet de antieke stad binnen te gaan. Nadat we in 2009 van Utrecht naar hier gefietst zijn voelt het betreden van het plein van Jacobus als thuiskomen.
We kunnen fijn foto's maken in het late herfstlicht. En lekker eten dat je hier kan! Je moet alleen even weten waar. Onze tip: Maria Castaña. Onze reis is voorbij. Morgen vliegen we weer terug. Stom vervoermiddel, zo'n vliegtuig, maar wel heel praktisch.
Ons hotel in Santiago de Compostela: Hotel Universal
Boemelreis
En wat vonden wij, na al onze fietsreizen, van deze boemelreis? Het slow-treinen is een heerlijke manier van reizen. Iedere nieuwe plaats waar we uitstapten voelde als een cadeautje. Langzaam zag je de flora veranderen, samen met de mensen en de taal. Het was heerlijk picknicken in de trein, terwijl de mooie Spaanse kust voorbijschoof. We hebben ons sowieso nooit een seconde verveeld.
Je realiseert je al snel dat de reis echt het doel is. De dienstregeling is de baas en daar plan je je activiteiten omheen. Het is iedere dag probleemloos gelukt leuke dingen te doen naast het treinreizen. Kortom, wij hebben de smaak te pakken!